Pomoc Psychologiczno Pedagogiczna

Bieżąca pomoc psychologiczno- pedagogiczna.

 

Zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno- społeczne prowadzone metodą Ruchu Rozwijającego W. Sherborne

Ruch „z” ten rodzaj relacji daje poczucie bezpieczeństwa i odpowiedzialności za drugą   osobę.                                                                                                                                                   

• Dziecko i rodzic w parze. Jedno leży na wznak, a drugie przewraca je na bok, ciągnąć delikatnie za biodro i ramię. Potem pomagają delikatnie opaść z powrotem na plecy, a następnie toczą je przewracając na drugi bok. Dziecko leżące doświadcza ciężaru własnego ciała  i wrażenia ciężkości. Swobodny ruch kołysania na bok i opadania na plecy dodatnio wpływa na rozluźnienie. Powtarzamy parę razy, a następnie zmiana- rodzic leży, a dziecko stara sie przewrócić go na bok ciągnąc delikatnie za biodro i ramię

 

Zajęcia korekcyjno –kompensacyjne

Usprawnianie koordynacji wzrokowo - ruchowej oraz motoryki małej. /zał. 1/

 

Zajęcia z gimnastyki korekcyjnej                                                  

Przykładowe ćwiczenia:

- prowadzące do poznania  własnego ciała:

1. Wyczuwanie brzucha, pleców, pośladków:

- leżenie na plecach

- leżenie na brzuchu

- ślizganie się w kółko na brzuchu, to samo na plecach

- czołganie się na brzuchu do przodu ( i na odwrót – czołganie się na plecach)

 2. Wyczuwanie kolan:

- podciąganie kolan do siadu skulonego

- pchanie kolan do siadu prostego

- maszerowanie i bieganie z podnoszeniem wysoko kolan

 3. Wyczuwanie nóg:

- chodzenie, bieganie na „sztywnych” nogach

- chodzenie, bieganie na „miękkich” nogach

- uderzanie o podłogę piętami

- uderzanie o podłogę całą stopą

 4. Wyczuwanie łokci:

- dotykanie łokciami kolan

- dotykanie prawym łokciem lewego kolana i odwrotnie

 5. Wyczuwanie twarzy:

- wytrzeszczanie oczu i mrużenie oczu

- zabawne miny

 6. Wyczuwanie całego ciała:

- leżenie na plecach

- turlanie się

Zajęcia logopedyczne

PPP – terapia logopedyczna - Wywołanie głoski „r”

Aby wywołać głoskę „r” musimy doprowadzić do wibracji czubka języka. Pomogą nam w tym poniższe zabawy i ćwiczenia języka. Ćwiczenia te wykonuje się siedząc przed lustrem obok dziecka.

Wymagają one przestrzegania następującej kolejności:

a.       rodzic demonstruje ćwiczenie, zachęcając dziecko do obserwacji,

b.      dziecko próbuje wykonać ćwiczenie razem z rodzicem,

c.       dziecko próbuje samodzielnie wykonać ćwiczenie, a rodzic obserwuje tę próbę i poprawia - udzielając instrukcji słownej.

 

Zestaw ćwiczeń przygotowujących narządy artykulacyjne do wywołania głoski „r”:

1.      Ujmowanie brzegów języka między zęby trzonowe i delikatne żucie.

2.      Układanie szerokiego języka i wykonywanie wdechów i wydechów przy lekko rozchylonych wargach.

3.      Ujmowanie brzegów języka między zęby trzonowe i unoszenie jego czubka do wałka dziąsłowego.

4.      Liczenie górnych, a następnie dolnych zębów.

5.      Masaż języka przez wysuwanie go i wsuwanie przez lekko zbliżone zęby.

6.      Zdmuchiwanie skrawków papieru z czubka języka.

7.      Unoszenie szerokiego języka za górne zęby.

8.      Kląskanie językiem.

9.      Szybkie i delikatne wymawianie dziąsłowych głosek [t] i [d] oraz [t] [d] [n] przy znacznym otwarciu ust.

 

 Zestaw zabaw przygotowujących narządy artykulacyjne do wywołania głoski „r”:

1.    „Sklejanie pierogów” – nagryzanie brzegów języka zębami (masaż) i rozciąganie języka).

2.    „Wyżymaczka” – przeciskanie języka przez maksymalnie zbliżone do siebie zęby.

3.    „Łopatka” – wysuwanie szerokiego języka z buzi nie dotykając zębów.

4.    ”Konik” – kląskanie czubkiem języka o podniebienie twarde (zmiana układu warg jak przy głosce u – i

5.    „Zaczarowane miejsce” – odklejanie czubkiem języka z przedniej części podniebienia twardego chrupki, opłatka, czekolady, nutelli, kropli miodu, itp.

6.    Przytrzymywanie czubkiem języka, ssanie cukierka pudrowego lub naśladowanie.

7.    Zdmuchiwanie skrawka papieru umieszczonego na czubku języka.

8.    „Młotek” – szybkie wypowiadanie głoski [l] dotykając czubkiem języka o górny wałek dziąsłowy.

9.    „Trzepanie dywanów” – szybkie i kilkukrotne uderzanie językiem o górną wargę wybrzmiewając [ly].

10.   „Piosenkarz” – śpiewanie różnych melodii na sylabach, poruszając jedynie językiem – nie brodą, przy szeroko otwartych ustach: la la la, lo lo lo, le le le, lu lu lu, ly ly ly.

11.  Wypowiadanie zbitki sylabowej lalolule najpierw wolno, potem coraz szybciej.

12.   „Chiński język” - wypowiadanie zbitek sylabowych – szybko i kilkakrotnie: nalapatada, nolopotodo, nelepetede, nuluputudu, nylypytydy.