Pomoc Psychologiczno Pedagogiczna

Bieżąca pomoc psychologiczno- pedagogiczna.

 

Zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno- społeczne prowadzone metodą Ruchu Rozwijającego W. Sherborne

Ruch ,,z”. ten rodzaj relacji daje poczucie bezpieczeństwa i odpowiedzialności za drugą 

                       osobę

 • Kołysanie twarzą w twarz : partnerzy siedzą naprzeciwko siebie twarzą w twarz - nachylając się do ,          

    przodu; opierają dłonie na ramionach partnera, delikatnie się kołyszą na boki, do przodu i do tyłu.
•  "Plecy do pleców": siad w parach plecami do siebie. Najpierw delikatne pocieranie się, przytulanie           

   "wyczuwanie pleców" partnera, a następnie pchanie wzajemne pleców partnera " poznanie własnej

   siły

 

Zajęcia korekcyjno –kompensacyjne

1.      Zabawa językowa

.Rodzic zaczyna zdanie, a dziecko musi je dokończyć, np.:

- Hania robi babki z …………….

- Mateusz i Ksawery grają w …………….

- Marysia zjeżdża ze ……………….

- Michał jeździ na ……………. itp.

2.       Słuchanie wiersza J. Koczanowskiej - „Nie wolno!”

Nawet małe dziecko dobrze o tym wie,

kto to jest znajomy, a kto obcym jest.

Ze znajomym można bawić się, rozmawiać,

ale gdy ktoś obcy, to trzeba uważać!

Nie wolno zaufać, nawet gdy ktoś mówi,

że zna mamę, tatę i bardzo nas lubi.

Nie wolno przyjmować słodyczy, podarków

lub iść z nieznajomym na spacer do parku.

3.       Rozmowa na temat wiersza.

− Czy powinniśmy rozmawiać z nieznajomymi?

− Czy odchodzimy z nieznajomym z podwórka, jeżeli kusi nas, obiecując zabawkę albo pobawienie się z pieskiem?

− Co robimy, gdy spotkamy taką osobę?

− Dlaczego nie powinniśmy odchodzić z nieznajomymi, nie rozmawiać z nimi?

Rodzic wyjaśnia, że są osoby, które krzywdzą dzieci, sprawiają im ból. Gdy dziecko spotka taką osobę, powinno o tym powiedzieć rodzicom i nauczycielom.

4.      A teraz wykonaj zadanie:

Policz obiekty i narysuj odpowiednią ilość kropek w kratkach.

 

Zajęcia z gimnastyki korekcyjnej                                                   

Oto przykładowe ćwiczenia korekcyjne dla prawidłowego rozwoju stóp:

Pomoce: klocki, pojemniki, kapsle, kasztany, korale, woreczki, maskotki, płyta CD, gazety, szarfy, ławeczka.

„Żuraw” - Dzieci chodzą po pokoju  z wysoko unoszonymi kolanami i maksymalnie zgiętymi stopami (obciągniętymi stopami), naśladują polujące żurawie.

„Granie na bębenku” -Dzieci siedzą w siadzie ugiętym ze stopami opartymi o podłogę. Na hasło „gramy” podnoszą pięty do góry (zginają podeszwowo stopy) i uderzając lekko palcami, naśladują granie na bębenku.

„Zbuduj zamek z klocków” -Dzieci siedzą w siadzie ugiętym, zadaniem dziecka jest zbudowanie za pomocą stóp dowolnego zamku z leżących obok rozrzuconych klocków. Można określić czas trwania -podczas trwania piosenki, której akurat się uczymy.

„Bicie brawa stopami” -Leżenie na plecach, ręce odsunięte w bok, dzieci unoszą ugięte nogi i rozchylają na boki kolana, stopy zwracają podeszwami do siebie i „biją brawa”.

„Odkurzacze” -Dzieci naśladują robienie porządków. Odkurzaczem, czyli palcami stóp zbierają rzeczy leżące obok nich (mogą to być kapsle, kasztany, korale, woreczki, klocki, maskotki) każde do innego pojemnika.

„Mycie się” -Uczestnicy zabawy „po ciężkiej pracy” – dbając o higienę, przystępują do mycia całego ciała za pomocą stóp (stopy to mydło).

„Wycieranie się po myciu” -Dzieci po dokładnym umyciu się, przystępują do wycierania, używając stóp jako ręcznika. Następnie zmiana nóg.

 

Zajęcia logopedyczne

Ćwiczymy prawidłowe wymawianie głoski „sz”

Aby prawidłowo wymówić głoskę "sz" muszą być spełnione trzy warunki:

1. Język dotyka wałeczka dziąsłowego za górnymi zębami.

2. Usta są zaokrąglone jak przy wymawianiu głoski "u".

3. Zęby lekko złączone, niezaciśnięte.

Ćwiczenia pomagające w wywołaniu głosek szumiących:

-  Ćwiczenia języka (przykłady podane we wcześniejszych zajęciach)

-  Ćwiczenia warg  (przykłady podane we wcześniejszych zajęciach)

- Wywoływanie i utrwalanie głoski:

• ćwiczenia wstępne:

· ćwiczenia w szybkim powtarzaniu głoski llllll..., przy szeroko otwartych ustach,

· ćwiczenia w szybkim powtarzaniu głosek: ttttt..., dddd..., nnnn..., (przypominamy dziecku, że czubek języka ma uderzać o wałek dziąsłowy), uświadamiamy różnicę w sposobie wymawiania głosek t,d,n zębowych i t,d,n dziąsłowych,

- etap wywoływania głoski sz: ·mówimy dziecku „zbliż zęby, wysuń wargi, podnieś czubek języka do wałka dziąsłowego, który wyczujesz językiem i dmuchaj przez zęby”( pierwszy sposób),

- spółgłoskę „sz” można otrzymać z przedłużonego „cz”,

• wymowa głoski „sz” w sylabach: · spółgłoska „sz” w nagłosie: szu, szo, sza, szy, sze,

· spółgłoska „sz” w śródgłosie: uszu, oszo, asza, esze, yszy, iszy,

· spółgłoska „ sz” w wygłosie: usz, osz, asz, esz, ysz, isz,

• głoska „sz” w wyrazach: · dziecko powtarza wyrazy po rodzicu (jeśli dziecko ma trudności, to dzieli wyraz na sylaby), np. szablon, szachy, szary, szafka, szampon, szałwia, szarfa, szatyn, szelki, szereg, szopa, szosa, szumi, szuka, szyja, piszę, noszę, wiszę, proszą, koszą, piszą, młodszy, starszy, itp.

· nazywanie obrazków, w których „sz” występuje na początku, w środku, na końcu wyrazu,

· wyszukiwanie rysunków, których nazwy zawierają głoskę „sz”.